"Mijn vader is lasser. Van de vier zussen, was ik degene die in zijn voetsporen wou treden. Tijdens mijn zesde jaar lassen en mijn aanvullende specialisatiejaar lassen/pijpfitten volgde ik op zaterdagen ook opleidingen binnen het bedrijf Stork.
Bij Stork kan ik ondertussen als fotolasser werken en dat vind ik heel interessant. Fotolassen staat gelijk aan hoogkwalitatief laswerk en ik hou wel van precisiewerk.
Ik heb jaren in de pipeshop, ofwel het werkatelier, gestaan maar ik ben blij dat ik ondertussen ook op werven mag werken. Dat is praktisch niet altijd evident omdat er volgens de wet dan aparte vrouwentoiletten of -douches moeten zijn op die werven.
Wanneer ik op een werf begin, is dat blijkbaar nog altijd een beetje speciaal voor mijn mannelijke collega’s. Iedereen passeert eens om te kijken ‘wat die vrouw daar aan het doen is’. Als ze dan merken dat ik weet wat ik doe, hebben ze veel respect voor mij. Lassen is trouwens fysiek ook niet zo zwaar als je zou denken.
Je hebt veel hulpmiddelen en je maakt het zo belastend als je zelf wil. Ik gebruik bijvoorbeeld een rolbrug voor de zwaardere materialen en ik zorg ervoor dat ik comfortabel lig als ik een moeilijk bereikbare lassing moet uitvoeren.
Het liefst las ik uit de hand. Dat is best moeilijk, maar je laat er wel je handtekening mee achter. Elk laswerk is verschillend en ik vind het leuk om het mijne eruit te kunnen halen.
Omdat ik zo’n perfectionist ben, vind ik vooral de afwerking belangrijk en daarom zal ik steeds heel fijn werken. Dat is misschien wel die vrouwelijke touch. Als vrouw moet ik er wel rekening mee houden dat deze job misschien niet voor altijd is: als je zwanger bent, moet je bijvoorbeeld meteen stoppen met lassen. Gelukkig heb ik al een plan B. Ik volgde een extra lerarenopleiding zodat ik daarop kan terugvallen wanneer ik aan kinderen begin. Ook dan ambieer ik om een topleerkracht te worden die haar leerlingen verbaast met haar laswerk. Daarom doe ik nu mijn best om zoveel mogelijk bij te leren in de praktijk.
Lesgeven is echt een tweede roeping. Als ik met een jongere of minder ervaren collega op een werf sta, merk ik dat ik hem of haar spontaan wil begeleiden.
Die overijverige student die een hele dag demonstraties stond te geven tijdens opendeurdagen op school? Jaja, ook dat was ik!"